-
1 smak
bez \smaku ohne Geschmack, fade[gorzki/kwaśny/ostry] w \smaku [bitter/sauer/scharf] im Geschmackprzyprawić coś do \smaku etw abschmecken3) ( apetyt)jeść ze \smakiem mit Appetit essen4) ( gust)urządzać/ozdabiać ze \smakiem mit viel Geschmack einrichten/schmückenw dobrym/złym \smaku geschmackvoll/geschmacklos5) obejść się \smakiem leer ausgehencoś jest komuś nie w \smak etw passt jdm nicht ins Konzept, etw geht jdm gegen den Strich ( fam) -
2 gorzki
-
3 gorycz
gorycz [gɔrɨʧ̑] f
См. также в других словарях:
gorzki — 1. «mający ostry, nieprzyjemny smak, taki jak piołun, gorczyca, lub kojarzący się z takim smakiem, przeciwstawiany słodkiemu, zawierający gorycz, goryczkę; także o zapachu: odczuwany jako gorycz, gorzkawy» Gorzkie lekarstwa, ziółka. Gorzkie… … Słownik języka polskiego
smak — m III, D. u, N. smakkiem; lm M. i 1. «zmysł, którego narządy znajdujące się głównie na języku pozwalają na rozpoznanie pewnych chemicznych właściwości przyjmowanych pokarmów (słodyczy, kwaśności, słoności lub goryczy)» Czuły smak. Przytępiony… … Słownik języka polskiego
Kroniki Policyjne — Infobox Album | Name = Kroniki Policyjne Type = Album Artist = The Analogs Released = 2003 Recorded = 2004 Genre = Punk rock Length = 40:33 Label = Jimmy Jazz Records Producer = Zdzisław Jodko Reviews = Last album = Trucizna (2003) This album =… … Wikipedia
amigdalina — ż IV, CMs. amigdalinanie, blm chem. «związek organiczny z grupy glikozydów, występujący w nasionach wielu owoców, nadający im gorzki smak i aromat» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
gorzkość — ż V, DCMs. gorzkośćści, blm 1. «gorzki smak, gorycz» Gorzkość niektórych przypraw. 2. rzad. «przykrość, nieprzyjemność; rzecz przykra, nieprzyjemna» Gorzkość złego losu. Gorzkość wzgardy, porażki … Słownik języka polskiego
piołun — m IV, D. u, Ms. piołunnie; lm M. y 1. «Artemisia absinthium, wieloletnia roślina z rodziny złożonych, o silnej, ostrej woni; rośnie na nieużytkach, przydrożach i polanach leśnych w umiarkowanych strefach Eurazji, w Polsce pospolita, używana do… … Słownik języka polskiego
gorycz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} gorzka substancja występująca w licznych ziołach, wzmagająca apetyt i ułatwiająca trawienie; goryczka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pić nalewkę z goryczą dla poprawy apetytu. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
posmak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wrażenie odbierane za pomocą zmysłu smaku, na ogół mające słabe natężenie; słaby, lekki smak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Posmak wody morskiej. Woda… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gorycz — ż VI, DCMs. y 1. blm «smak gorzki; gorzkość» Gorycz piołunu. Czuć gorycz w ustach. przen. «rozgoryczenie, rozczarowanie, zniechęcenie, smutek, żal, udręka» Gorycz porażki, zwątpienia. Myśleć, mówić o czymś z goryczą. Utwór pełen goryczy. Serce… … Słownik języka polskiego
gorzkawy — «mający smak lekko gorzki; także o zapachu: mający odcień goryczy, odczuwany jako gorycz» Gorzkawa kawa, herbata, sałata. Gorzkawa woń liści, ziela … Słownik języka polskiego
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego